56. Wat houdt het goudakkoord in?
Het goudakkoord is een internationaal akkoord wat gaat over de verkoop van goud. Het goudakkoord is een afspraak tussen meerdere centrale Europese banken. De aangesloten centrale banken zijn: de DNB, de centrale banken van de andere eurolanden, Zwitserland, Zweden en de Europese Centrale Bank. De gemaakte afspraak is dat al deze banken niet meer dan 400 ton goud per jaar mogen verkopen. Het goudakkoord geldt voor vijf jaar en is voor het laatst afgesproken in het jaar 2009. Derhalve is dit akkoord dus geldig tot 2014
Het eerste goudakkoord dateert van 1999. Het gerucht ging toen dat de centrale banken heel veel goud wilden verkopen. Dit zorgde voor een daling van de goudprijs. Om weer rust in de goudmarkt te krijgen, sloten vijftien Europese centrale banken een goudakkoord. De Europese centrale banken spraken af dat ze gemiddeld maximaal 400 ton goud per jaar zouden verkopen. Het goudakkoord bereikte wat het beoogde en bracht weer wat rust op de goudmarkt. Mede daardoor bleef de goudprijs in die eerste vijf jaar redelijk stabiel.
De Europese centrale banken hebben het goudakkoord in 2004 verlengd voor een periode van opnieuw vijf jaar. Toen spraken de Europese centrale banken af om maximaal 500 ton goud per jaar te mogen verkopen. In 2009 werd het derde goudakkoord gesloten. Dat gold voor de periode 2009 tot 2014.
Over 2011 hebben de Europese centrale banken meer goud gekocht dan verkocht: 0,8 ton om precies te zijn. Dit is erg opmerkelijk, want sinds 1999 waren de Europese centrale banken de grote goudverkopers met een gemiddelde 400 ton per jaar wat verkocht werd. De centrale banken die het afgelopen jaar grote goudaankopen hebben gedaan zijn de centrale banken van Estland en van Malta.
