Dagelijks wordt een referentieprijs voor goud vastgesteld. Dit gebeurde tot voor kort (begin 2015 voor goud en eind 2014 voor zilver) achter gesloten deuren door een klein groepje banken. Elk jaar speelde een andere bank de rol van voorzitter, wat betekent dat deze bank de goudprijs of zilverprijs voor die dag mocht voorstellen. Vervolgens gaven alle banken door hoeveel goud of zilver ze voor de genoemde prijs wilden kopen en verkopen. Dit ging net zo lang door tot een prijs bereikt werd waarop vraag en aanbod dicht genoeg bij elkaar lagen.
Sinds kort is deze manier van fixing vervangen door een elektronisch platform waarop deelnemende banken hun koop- en verkooporders kunnen invoeren. Deze nieuwe elektronische fixing van goud, zilver, platina en palladium wordt uitgevoerd door een afdeling van de LBMA. Deze referentieprijzen zijn te raadplegen op de website van de LBMA.
De oude goudprijs fixing uitgelegd (Bron: Wall Street Journal)