Deze bijdrage is afkomstig van de Boon & Knopers Substack
Afgelopen decennia zijn de waarderingen van zowel aandelen, goud als vastgoed spectaculair gestegen, maar dat komt voor een belangrijk deel omdat we valuta gebruiken als referentiepunt van waarde. Ten onrechte, want op middellange en lange termijn verdampt de koopkracht van alle valuta. Of het nou gaat om Amerikaanse dollars, euro’s of Japanse yen, ze worden allemaal minder waard. Met als logisch gevolg dat alle prijzen stijgen wanneer deze in valuta worden gemeten.
Waarde van valuta afgezet tegen goud (Bron: GoldSilver)
Daarom pleiten we al langer voor goud als referentiepunt van waarde. De kwaliteit van het edelmetaal blijft altijd hetzelfde en het aanbod groeit in een laag en voorspelbaar tempo, zeker in vergelijking met de geldgroei van valuta. Een kilo goud blijft altijd hetzelfde en vervult vandaag de dag nog dezelfde functie als dertig of vijftig jaar geleden. Sterker nog, goud is door de geschiedenis heen langer het referentiepunt van waarde geweest dan fiatgeld.
Kijken we vanuit deze bril naar de wereld (alle prijzen en koersen gemeten in goud), dan kunnen we zien of er naast een prijsstijging ook sprake is van een relatieve waardestijging. En dat levert interessante observaties op, zoals onderstaande grafiek van Bloomberg. Deze laat de koersontwikkeling van de Amerikaanse S&P 500 aandelenindex zien, maar dan gemeten in goud. Vanuit dit perspectief bezien zijn Amerikaanse aandelen per saldo niet in waarde gestegen sinds 1971. Ook kunnen we concluderen dat er geen sprake is van een bubbel in de aandelenmarkt als geheel, hooguit in een aantal populaire aandelen binnen de technologiesector.
Waarde van Amerikaanse S&P 500 aandelenindex, gemeten in goud (Bron: Bloomberg)
Toch moeten we een belangrijke kanttekening maken bij deze grafiek van Bloomberg. Deze vertelt namelijk niet het volledige verhaal. Het rendement van aandelen bestaat immers niet alleen uit de koersontwikkeling, maar ook uit dividend dat bedrijven uitkeren aan aandeelhouders.
Jeroen Blokland van het Blokland Smart Multi Asset Fund merkte dit terecht op en maakte aan de hand van onderstaande grafiek duidelijk hoe groot het effect van dividend is op het totale rendement over langere termijn. Op de grafiek geeft de roze lijn de koersontwikkeling van Amerikaanse aandelen (MSCI index) gemeten in goud aan, terwijl de groene lijn het totale rendement (Total Return) laat zien, waarin ook dividend opgenomen is. Deze vergelijking is eerlijker en laat zien dat vermogen in aandelen tussen 1971 en 2024 meer dan verdubbelde, gemeten in goud. Maar dat komt dus veel meer door het dividend dan door de waardestijging.
Rendement van Amerikaanse aandelen met en zonder dividend, gemeten in goud (Bron: Jeroen Blokland)
We moeten dus ook naar dividend kijken om het resultaat van aandelen en goud te kunnen vergelijken. Dan blijkt dat Amerikaanse aandelen met rendement van gemiddeld bijna 10 procent per jaar inderdaad beter presteerden dan goud, dat over dezelfde periode ongeveer 8 procent per jaar behaalde. Nog altijd een goed resultaat overigens, als je bedenkt dat goud eigenlijk ‘niets doet’ en geen enkel tegenpartijrisico kent.
We komen daarmee tot de volgende conclusies:
Amerikaanse aandelen behaalden sinds 1971 meer rendement dan goud, wanneer het dividend wordt meegerekend.
Zowel goud als Amerikaanse aandelen presteerden sinds 1971 goed, wanneer het rendement wordt gemeten in valuta.
Op lange termijn zijn valuta geen betrouwbaar referentiepunt van waarde. Goud is een beter referentiepunt om te bepalen of beleggingen (aandelen, vastgoed, grondstoffen, en dergelijk) in waarde zijn gestegen.
(Credit foto: Bank of England)
Kijk ook eens een keer op ons YouTube kanaal
Namens Holland Gold interviewt Paul Buitink verschillende economen en experts op macro-economisch gebied. Het doel van de podcast is om de kijker een beter beeld en houvast te bieden in een steeds sneller veranderend macro-economisch en monetair landschap. Klik hier om te abonneren.
